Κωνσταντινούπολη













Για τους Τούρκους Istanbul, για εμάς τους Έλληνες Κωνσταντινούπολη.Μια πόλη ιστορική που υπήρξε πρωτεύουσα τριών διαδοχικών αυτοκρατοριών,με συνέπεια την ανάδειξη αλλά και τη γεφύρωση των τριών πολιτισμών. Για όλους τους Έλληνες, όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο αλλά και σε ολόκληρη τη γη, η Πόλη παραμένει βαθιά ριζωμένη στην καρδιά και την ψυχή μας.
Κατά την γνώμη μου μια πόλη με δυο αντίθετες όψεις.Εκεινης της καθαρης που ειναι και η Τουριστική και εκείνη της πραγματικά βρόμικης με όρια εξαθλίωσης
Έχοντας 15 εκατομμύρια κατοίκους, αποκτά την όψη... τερατούπολης.Το πιο εύκολο πράγμα είναι να χαθείς και να μην ξέρεις πού να πρωτοπάς και πού να πρωτοκοιτάξεις.
Δεν ξέρω αν είμαι τυχερός η άτυχος που έζησα και την άσχημη πλευρά της άλλα το μόνο σίγουρο είναι ότι η Κωνσταντινούπολη δεν με κράτησε
Τα περισσότερα από τα «καραβάνια» των τουριστών συγκεντρώνονται σε ένα από τα κεντρικότερα προάστια της πόλης. Η περιοχή ονομάζεται Beyoglou (Μπεϊόγλου) και το σημαντικότερο αξιοθέατο της είναι ο περίφημος πεζόδρομος της Istiklal (Ιστικλάλ), ο οποίος οδηγεί μέχρι την Πλατεία Taksim (Ταξίμ), δύο μόλις λεπτά από το ξενοδοχείο Μarmara Pera Hotel IstanbulΕκεί είχα την τύχη να μου κλείσουν δωμάτιο με πανοραμική θέα στο Βόσπορο.(Ειδικά από τον 9ο Όροφο και πάνω) Πραγματική μαγεία!(http://www.themarmarahotels.com)


Αποφασίζω να πάρω μια πρώτη γεύση της πόλης μέσα από το νερό. Ο τρόπος ένας και μοναδικός. μίνι κρουαζιέρα στον Βόσπορο Η διαδρομή με το καραβάκι της γραμμής θα μου έδινε μια διαφορετική οπτική γωνία της Κωνσταντινούπολης, θα μου επέτρεπε να βάλω το μυαλό μου σε τάξη και να οργανώσω τον λίγο χρόνο μου έτσι ώστε να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές στην πόλη.
Πραγματικά ήταν τέλεια!!

Κτήρια από μέταλλο και γυαλί, τζαμιά και παλάτια του 19ου αιώνα, το υπέροχο Ντολμά Μπαχτσέ, το επιβλητικό Ciragan Palace που έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο, η Αγια-Σοφιά, το Τοπκαπί και τέλος το Ortakoy (Ορτακιόι) κάτω από την τεράστια κρεμαστή γέφυρα που ενώνει την ανατολική με τη δυτική πλευρά, μας κάνουν να μείνουμε με ανοιχτό το στόμα. Το αγιάζι του Βοσπόρου μου καθαρισε μυαλο και μου εδωσε Αρκετη ενεργεια.

Εγκαταλείπω το καραβάκι γεμάτος από τις χιλιάδες εικόνες που με πλάνεψαν. Θέλω να τα δω και να τα εξερευνήσω όλα, και φυσικά ξεκινάω από το πιο πολύτιμο κομμάτι της Κωνσταντινούπολης, για εμάς τους Έλληνες την Αγια-Σοφιά.
Ο ταξιτζής με αφήνει στην περιοχή του Sultan Ahmet (Σουλτάν Αχμέτ), κορυφή του πρώην βυζαντινού οικισμού. Πρόκειται για την Παλιά Πόλη της Βασιλεύουσας, που χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco. Θαυμάζω το επιβλητικό αριστούργημα του Ιουστινιανού και μένω έκθαμβος από την εξαιρετική απλότητα και ομορφιά της Αγια-Σοφιάς.

Την άλλη ήμερα όμως είδα και μια άσχημη μεριά(Σε αυτή την μεριά δεν πάνε οι τουρίστες)που έπαθα σοκ. Γειτονιές με σπίτια μισογκρεμισμένα και διαμερίσματα που εμενες με το στόμα ανοιχτο. Δρομοι γεμάτο σκουπίδια( δεν είχαν απεργία τα σκουπιδιάρικα)αυτοκίνητα να κορναρουν μονίμως,οδηγοί να πετάνε μπουκάλια, τσιγαρα στους δρόμους,και εκαντοταδες μικροπωλητές να πουλάνε απο διάφορα φαγώσιμα και νερά ,και ανθρώπους να σε παρακαλάνε να σου καθαρίσουν τα παπουτσια. Και όλοι αυτοί Τούρκοι πολιτες.
Βέβαια κάθε πόλη έχει το καλό και το άσχημο πρόσωπο της, ίσως περισσότερο η Istanbul.
Συντομα θα σας γραψω και για την διασκεδαση στη Κωνσταντινουπολη.